Konstrukcja obiektywu
Tu natrafiamy na kolejną nowość - obiektyw wielkoformatowy jest wbudowany w migawkę. Właśnie tak, nie odwrotnie. W wielkim formacie stosowana jest migawka centralna (leaf shutter); migawka szczelinowa (focal-plane shutter) nie występuje, poza bodajże dwoma wyjątkami - Mentor i Graflex Speed Grafic.
Przez wiele lat, od początku wynalezienia fotografii, obiektywy i aparaty nie były wyposażone w migawkę; jej rolę pełnił dekielek zasłaniający obiektyw. Początkowo czas naświetlania wynosił wiele godzin, potem skracał się do minut, w końcu do sekund. Jednak zawsze wystarczało "uchylić dekielek" i stąd nazwa - migawka kapeluszowa. Pojawiały się coraz czulsze materiały, a także nowe tematy - chociażby fotografia Słońca. Należało więc wymyślić migawkę.
Załóżmy, że już wybraliśmy swój pierwszy obiektyw. Określiliśmy, jakiej chcemy używać ogniskowej, sprawdziliśmy pole obrazowe. Teraz trzeba się dowiedzieć, jaki jest rozmiar migawki.
Współczesne migawki wielkoformatowych obiektywów są znormalizowane. Są trzy, podstawowe marki: Copal, Compur i Prontor. Można też spotkać starszy, ale dobrze działający i dający się łatwo naprawić Compound czy popularny w USA Ilex. Występują w trzech rozmiarach: #0, #1 i #3. Rzadko można spotkać starsze obiektywy w migawce #00, a już zupełnym ewenementem są inne rozmiary, jak np. Ilex #5.
Płytka obiektywowa
W mikrofilmie i średnim formacie obiektyw kupuje się do danego mocowania. W wielkim formacie odwrotnie - kupuje się mocowanie do obiektywu, a właściwie do migawki. Rodzaj płytki jest uzależniony od dwóch rzeczy - aparatu i migawki; jeśli chcemy podpiąć np. Apo Symmara 5,6/210 do aparatu Shen Hao, to potrzebujemy płytkę Linhof #1.
O, na przykład taką:
Jak fotografować architekturę? Fotografujesz architekturę? Pewnie że tak :) Każdy chętnie robi zdjęcia zabytkowego kościoła, pałacu, zamku czy chociażby starej chałupy. Warto jednak wiedzieć jak robić to dobrze.
Czytaj więcej »
